Als je in de rouw bent

Vooral als je in de rouw bent doordat iemand overleden is door zelfdoding merkt je dat niet iedereen in je omgeving, buren, collega’s en zelf naaste familie daar hetzelfde of even tactisch mee omgaan. Sterker nog, vaak merk je aan hun gedrag dat ze zich er geen raad mee weten. Sommige vermijden je daarom, dat merk je heus wel.

Dan zijn er ook, goed bedoelde maar voor jouw, kwetsende vragen of opmerkingen.

Zoals: “Zag je het echt niet aankomen?” “Je moet je niet schuldig voelen hoor!”
“Wat gemeen om jou, of de machinist, zoiets aan te doen!”
“Wat een egoïst zeg!”
“Heb je het al een plekje gegeven?”
“Na het eerste jaar gaat het wel beter hoor.”

Gelukkig zijn er steeds meer boeken die helpen en tips geven hoe je als omgeving om kunt gaan met en reageren op iemand die met het verlies van een dierbare te maken heeft.

Elke nabestaande gaat er op een eigen manier mee om. En dat recht hebben ze natuurlijk ook. Toch kan jij je erg eenzaam voelen als je aangeeft op zijn sterfdag of met Kerst iets gezamenlijk te willen doen en de een na de ander daar afwijzend op reageert met bijvoorbeeld: “daar heb ik niet zo’n behoefte aan, ieder verwerkt het op zijn eigen manier.” Of “ik heb niet zo’n zin in dat verdrietige gedoe tijdens de Kerst.”
Als het al wat langer geleden is komt het voor dat iemand botweg zegt: ”Ben je daar nu nog steeds mee bezig, ik dacht dat je er nu wel overheen zou zijn, het is al zó lang geleden.”

Terwijl het voor jou nog steeds zo vers is, jij hebt er dagelijks mee te maken. Meerdere keren per dag wordt je er mee geconfronteerd en laait je verdriet weer op. Het is voor jou onbegrijpelijk dat een andere je dan vraagt of je er nou nog steeds mee bezig bent? Daar wordt je dan nog verdrietiger van.
Het maakt dat jij je vaak onbegrepen voelt en alleen met je verdriet. Ook boos: “Snappen ze het dan niet?”  “Hoe kunnen ze zo bot zijn?”

Herken jij dit?
Voel jij je onbegrepen en gekwetst door de reacties uit je omgeving? Voel jij je daardoor erg alleen in je gemis en verdriet?

Toen ik zelf geconfronteerd werd met het overlijden van mijn man door zelfdoding heb ik een manier gevonden om met de pijn, die dit soort opmerkingen teweeg bracht, om te gaan. Daardoor merkte ik dat ik door dit soort opmerkingen minder gekwetst werd. Het raakte me niet zo erg, ik kon er doorheen kijken en zien dat het meestal de onmacht van die ander was.

Ik merkte dat ik dat soort opmerkingen van me af kon laten glijden.

Zou jij dat ook wel willen?
Het is een belangrijk onderdeel van het Bewust Rouwen Traject van De Derde Boom. Dit helpt jou, als rouwende, om het effect van deze opmerkingen af te zwakken.

Tijdens een gratis Luisterend-Oor Skype sessie van 20 minuten luister ik naar jouw ervaringen én kan ik je gelijk al leren hoe je jezelf sterker kunt maken waardoor dit soort opmerkingen je minder uit je evenwicht brengen. Dit maakt het rouwproces, in ieder geval wat dat betreft, wat lichter.
[Meld je hier aan]