Het is voor mij dit jaar 10 jaar geleden dat Peter besloot niet meer te kunnen of willen leven.
Een moment voor mij om de balans op te maken.
Als ik zeg de balans opmaken dan zie ik gelijk zo’n ouderwetse weegschaal voor met twee schalen en een wijzer in het midden. Als dat wat in de beide schalen ligt even zwaar weegt is de weegschaal in balans, zo niet dan is er geen evenwicht.
Wat was zoal de inhoud van die schalen de afgelopen jaren?
In het begin, vlak na de zelfdoding van Peter was het verdriet, het onbegrip, de boosheid, de pijn, het schuldgevoel en het missen heel zwaar en lag het linker schaaltje behoorlijk vol. Ik wist niet meer zo goed wat er in dat rechter schaaltje zou moeten liggen om weer in balans te komen. Ik was mezelf kwijt en gevoelens van geluk en blijheid waren ver te zoeken. Geen idee hoe en of dat ooit nog terug zou komen.
Dat schaaltje was dus nagenoeg leeg. Er lag wat liefde en aandacht van familie en vrienden in dat schaaltje maar het woog niet op tegen het immense verdriet.
Wat een chaos waren die eerste maanden. Mijn leven leek op een eiland waar een orkaan over heen was geraasd. Puin en brokstukken, omgewaaide bomen en enkel hoog water overal. Niets stond meer overeind. Na een jaar als een kip zonder kop rond gelopen te hebben was ik langzaamaan weer aan het opbouwen en leek het de goede kant op te gaan maar er kwam nog een naschok en toen was er alleen nog maar kale vlakte. De schaal met ellende stroomde over en de weegschaal helde helemaal naar links.
In die tijd stuitte in op een boek van Pam Grout, ‘Thank and grow rich’. Vrij letterlijk vertaald: ‘Dank en word rijk’. In dit boek wordt met rijk niet materiele rijkdom bedoeld.
Door dit boek maakte ik er een gewoonte van om aan het einde van elke dag op te schrijven waar ik dankbaar voor was, of wat goed ging of waar ik blij van geworden was. In het begin waren dat meestal kleine dingen want die schaal met ellende was nog zo vol. Langzaamaan begon ik meer te zien en ook gebeurde er goede dingen. Er kwamen mooie kansen op mijn pad.
Wat gebeurde er automatisch? Er kwamen beetje bij beetje meer positieve ervaringen in de rechter schaal te liggen. Door de tijd verdwenen er zelfs ook dingen uit de linker schaal of in ieder geval begonnen ze aan gewicht te verliezen.
Die linker schaal zal nooit leeg raken, dat is mijn levens ervaring die voor een groot deel gevormd is door het overlijden van P. Zou die leegraken dan is het evenwicht ook weg en slaat de weegschaal door naar de ander kant.
Jaar na jaar zat er beweging in de weegschaal, links begonnen de elementen aan gewicht te verliezen en rechts kwamen mooie momenten om dankbaar voor te zijn er bij. Sommige herinneringen die eerst door verdriet zwaar wogen op links werden dierbare herinneringen en verplaatsten naar rechts.
Heden ten dage blijf ik me bewust van het evenwicht op de weegschaal. Voel ik me een beetje down dan weet ik wat voor mij werkt. Aan het einde van de dag bewust kijken naar 3 dingen waar ik die dag blij van werd. Ik schrijf ze nog steeds op in een dagboek/schrift.
Om dat ik er zelf zoveel baat bij gehad heb krijgt iedereen die bij mij voor rouwverwerking therapie komt van mij een mooi schrift en een pen om er gelijk mee te beginnen.
Reactie plaatsen
Reacties