Boosheid en Liefde na zelfdoding. Hoe vind je balans?

Gepubliceerd op 19 oktober 2025 om 14:41

Wanneer boosheid en liefde gevoelens zijn die botsen.

“Na 2 jaar voel ik nog steeds enorme  boosheid. Het in de steek gelaten voelen, het zien van het verdriet bij de mensen om me heen, familie, vrienden zo'n beetje iedereen die hem kende. En soms lijkt zijn laatste keuze de liefde bijna te overschaduwen, alsof al het moois er niet meer toe doet. Maar diep vanbinnen wéét ik dat ik van hem hield en dat ik hem mis. Waarschijnlijk meer dan hij ooit had gedacht.”

Boosheid is een natuurlijke, maar verwarrende emotie na zelfdoding. Je kunt tegelijkertijd houden van iemand en boos op hem zijn. Dat innerlijke conflict maakt rouw na zelfdoding zo intens én complex: liefde en pijn bestaan naast elkaar.

Boosheid is óók betrokkenheid

Rouw verloopt niet in rechte lijnen. Veel nabestaanden herkennen een mix van:

  • boosheid “Waarom deed hij dit?”
  • onmacht en vragen “Had ik iets kunnen voorkomen?”
  • schuldgevoel “Heb ik iets gemist?”
  • liefde en gemis “Ik mis hem meer dan hij zou weten.”

Boosheid is niet het tegenovergestelde van liefde. Vaak ís het juist een teken van liefde. Het laat zien dat de band belangrijk was en dat het verlies diep ingrijpt.

Hoe kom je weer bij de liefde?

Soms voelt het alsof de pijn en de vragen de warme herinneringen overstemmen. Toch kun je stap voor stap weer contact maken met wat er óók is: liefde, zachte herinnering, betekenis. Dat vraagt tijd, mildheid en soms begeleiding.

Hoe Brainspotting kan helpen.

Soms begrijp je met je hoofd best wat er speelt, maar blijft het gevoel vastzitten in je lichaam. Brainspotting is een methode die juist dáár werkt: bij het diepere, vaak niet-talige deel waar spanning, boosheid en verdriet zijn opgeslagen. Met gerichte aandacht en oogpositie zoeken we de “brainspots” waar het systeem spanning vasthoudt. Je lichaam kan daar emoties reguleren en verwerken, zodat er meer rust, helderheid en ruimte ontstaat. Ook voor de liefde die onder de pijn ligt.

Als boosheid te groot wordt.

Blijvende boosheid kan uitputten, relaties belasten en het contact met jezelf vertroebelen. Dat betekent niet dat je “verkeerd rouwt”. Het laat zien dat de pijn groot is. Hulp kan precies dát verschil maken.

Mag ik je helpen?

Ik, Ellen van Lith, ben recent getraind in Brainspotting. In mijn begeleiding is ruimte voor álle gevoelens, ook boosheid en onmacht, en werken we toe naar meer rust en verbinding met de liefde die er nog steeds is.

Neem gerust contact met me op of plaats een reactie onder dit blog.

Veelgestelde vragen (FAQ)

1. Mag je boos zijn op iemand die zelfdoding pleegde?
Ja. Boosheid is een normale reactie bij een ingrijpend verlies. Je kunt tegelijk verdriet en liefde voelen. Boosheid mag er zijn en kan met tijd en steun verzachten.

2. Ik voel me in de steek gelaten. Is dat raar?
Nee. Het gevoel van “in de steek gelaten zijn” komt vaak voor na zelfdoding. Het zegt iets over jouw pijn en betrokkenheid — niet over jouw waarde.

3. Hoe helpt Brainspotting bij rouw en boosheid?
Brainspotting richt zich op het lichaamsniveau waar spanning en emoties zijn opgeslagen. Door gerichte focus en oogpositie kan je systeem spanning reguleren en vastzittende emotie verwerken, waardoor er meer rust en helderheid ontstaat.

4. Wat kan ik zelf doen als boosheid overheerst?
Ademruimte en ritme (slaap, wandelen), schrijven over je gevoelens, en iemand die luistert zonder te fixen. Merk je dat je vastloopt, zoek begeleiding.

5. Wanneer is het verstandig om hulp te zoeken?
Als boosheid en verdriet je dagelijks functioneren blijven ondermijnen, je relaties onder druk zetten of als je merkt dat je in kringetjes blijft denken/voelen.

Reactie plaatsen

Reacties

Anja Haccuria
een maand geleden

Ik vind het verwerken heel moeilijk , zelfs na bijna 2jaar. Ik voel me vooral in de steek gelaten en dat er veel te weinig begrip is van andere en totaal geen begeleiding van hoe er mee om te gaan. Mijn leven staat stil sinds deze dag , ik heb nergens geen zin meer in alsof ikzelf voor een stukje ben mee gestorven. Vraag me af moet ik zo verder de rest van mijn leven. Ik wil wel verder maar iets houd me tegen terwijl ikzelf niet weet wat. Ik kan hem gewoon niet loslaten mijn papa.

Ellen
een maand geleden

Het verwerken is ook heel moeilijk. Wat is verwerken eigenlijk hè? Weet je 2 jaar is nog maar kort geleden. Vaak ben je in het eerste jaar nog in een roes. Pas in het tweede jaar begint de wekelijkheid door te dringen en worden de emoties juist heftiger. Ook het in de steek gelaten voelen.
Er bestaat nog steeds de misvatting dat het na het eerste jaar beter wordt. Daardoor is er veel te weinig begrip van andere die dan denken dat je er na een jaar toch wel overheen moet zijn.
Je leven staat stil sinds deze dag en dat klopt ook voor nu. Een stukje is ook mee gestorven.
Nergens zin meer in hebben is een normale reactie op deze abnormale gebeurtenis. Dat hoort bij rouwen. Je vader verliezen is heftig. Vertrouw er op dat dit niet zo hoeft te blijven de rest van je leven. Geef het tijd. Daarnaast hoef je je vader helemaal niet los te laten. Ga op zoek naar een andere manier van vasthouden. Hij blijft je vader.
Als je wilt kunnen we bellen, zonder verplichting.