Hoe gek het ook klinkt de zelfdoding van mijn man Peter heeft uiteindelijk mijn leven verrijkt. In eerste instantie zeker niet materieel, sterker nog ik stortte in een diepe financiële put en dat leerde mij mijn eerste les: Overgave.
In deze situatie kon ik me slechts overgeven aan de val en wachten tot ik vaste grond raakte. Hierdoor leerde ik overgave, berusting, te buigen voor mijn lot. Als je in drijfzand bent is het laatste wat je moet doen: tegensputteren. Blijf zitten waar je zit en verroer je niet tot er iemand een touw gooit vanaf de kant.
Les twee: Hulp vragen is hulp krijgen. Ik leerde om hulp te vragen en hulp te krijgen. Zelfs als ik er niet om vroeg, want de overtuiging 'ik moet het allemaal zelf doen' was sterk, maar er wel behoefte aan had, leerde ik hulp te aanvaarden. Van familie, vrienden, vreemden en instanties. Wat een rijkdom om liefde, van familie en vrienden, en begrip, van instanties, te ervaren.
De derde les is: Vergeving. Ik ontdekte dat na de vergeving naar hem en naar mezelf, er weer erkenning en de herinnering kwam voor onze liefde die in ons geval onuitwisbaar is. Ook al is hij niet meer hier in deze wereld, in een andere dimensie is onze verbinding sterker dan ooit.
Vergeving naar diegene in mijn omgeving die niet zo fijn, begripvol en tactisch reageerden. In één geval zelfs nog een duwtje naar beneden gaf. Nabestaande krijgen nou eenmaal te maken met mensen die er niet zo goed mee om weten te gaan, zeker in geval van zelfdoding. Ik ben er van uitgegaan dat het meer over hen zei dan over mij en mijn situatie en kon het ze vergeven. En door!
Les 4: Liefde geven en ontvangen. Naast mijn liefde voor Peter bleek er ook nog plaats voor een volgende liefde, niet in plaats van maar erbij. Ik ervaar weer liefde, geluk, blijdschap en samen plezier hebben. Het heeft echt wel een paar jaar geduurd voordat ik überhaupt zo ver was er zijn in de afgelopen jaren ook momenten geweest waarin ik er niet aan denken moest. Toen het eenmaal op mijn pad kwam, ik had toen al besloten het weer toe te laten, kon ik er ook 100% voor gaan.
Les 5: Kansen krijgen en pakken. Als je niets meer te verliezen hebt is er alleen nog maar winst. Op het diepte punt in 2014, geen baan, geen huis en geen geld kwam er een kans voorbij om drie maanden in Namibië, Afrika, te gaan werken als au-pair. Als je dan nergens een opzegtermijn hebt kan je binnen enkele weken gaan. Dat is toch vrijheid!
Les 6: Afstand nemen en doen. Fysieke afstand helpt in het proces van afscheid nemen. In de periode dat ik in Namibië was trouwde iemand die tot het overlijden van mijn man deel uitmaakte van mijn leven. Het deed een beetje pijn om niet bij de genodigden te horen. Door de afstand kon ik relativeren en bedenken dat ik er niet eens bij had kunnen zijn want ik was niet in het land. Tegen de tijd dat ik terug kwam was het al lang achter de rug en kon ik dat ook letterlijk achter me laten in de tijd.
Conclusie. Er is een leven voor en er is een leven na. Ik sta anders in het leven dan voorheen. Tegenslagen krijgen mij er niet zo gauw meer onder. Als ze op mijn pad komen probeer ik zo snel mogelijk de les er in te zien en dan te bepalen wat mijn volgende stap is. In mijn praktijk kan ik als ervaringsdeskundige lotgenoten ondersteunen, ik begrijp maar al te goed wat ze meemaken.
Het heeft me veel geleerd en opgeleverd en dus verrijkt. Al had ik natuurlijk veel liever een: ‘.. en ze leefden nog lang en gelukkig’, gehad.
P.S. Les 7: De bakker die liever-koekjes bakt is ook dood. ;-)
Reactie plaatsen
Reacties